Αλεξάκης η νέα δύναμη

 

 

 

 

Μετά από ένα χρόνο οι προβλέψεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν αληθινές. Τα νέα επώδυνα μέτρα έχουν περάσει και το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Όμως εκτός αυτών ο Τσίπρας τον τελευταίο καιρό μαχητικότερα από άλλοτε ασκεί πιέσεις στη κυβέρνηση είτε για αλλαγή τακτικής στο πρόγραμμα της (κάτι που όλοι ξέρουμε πως δεν θα συμβεί) είτε για πρόωρες εκλογές καθώς πιστεύει, όπως και εγώ, πως οι επόμενες εκλογές θα δώσουν τη δύναμη στην αριστερά να μπορεί να θέσει νέους όρους στη πολιτική σκηνή, ζωντάνια και μαχητικότητα.

Αν και δεν συντάσσομαι μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ την στάση του τη συγκεκριμένη περίοδο. Είναι καιρός για συσπείρωση, όλη η αριστερά πρέπει να γίνει «ένα». Δεν είναι η εποχή για μικροκομματικές διαφωνίες ή μικρο-αντιθέσεις ιδεολογιών. Όλες οι πλευρές πρέπει να κατανοήσουν ότι το μείζων πρόβλημα είναι η πολιτική ΠΑΣΟΚ και Τρόικας που μαραζώνει την κοινωνία μέρα με τη μέρα.

Είναι λυπητερό που δεν βλέπω τις πλατείες να γεμίζουν ξανά και το λαό να δραστηριοποιείται. Δεν θα έπρεπε να τους αφήσουμε να μας σκοτώσουν «σαν σκυλιά». Αλλά τα μυαλά μας μοιάζουν επηρεασμένα, ναρκωμένα θα έλεγα, διότι τα προβλήματα είναι πολλά και κανείς δεν ξέρει πως να χειριστεί αυτή τη κατάσταση…

 

Μη ενθαρρυντικό, επίσης, το γεγονός το νέο πολύπροβαλλόμενο από τα ΜΜΕ «κίνημα» του facebook για ανοιχτά πανεπιστήμια. Γι’ αυτούς που θέλουν να πάρουν απεγνωσμένα πτυχίο γιατί είναι τελειόφοιτοι και βαρέθηκαν, κουράστηκαν ή δεν μπορούν να συντηρούνται πλέον, έχω μία ερώτηση : Και να το πάρουν τι να το κάνουν? Θα βγουν σε μία αγορά που δεν μπορεί να υποστηρίξει νέους εργαζόμενους. Όσοι πάλι δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα να μην περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που υποδουλώνει τα πανεπιστήμια στις αγορές μάλλον δεν το έχουν διαβάσει.

 

 

 

Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων Αθήνας. Κάλεσμα αγώνα στους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας.

Κάλεσμα αγώνα στους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας

Νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες έλληνες και ξένοι.

Το πιο βαθύ σκοτάδι καλύπτει ολόκληρη την κοινωνία. Μια πρωτοφανής επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις εκατοντάδων χρόνων, στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, σε όλα τα δημόσια αγαθά, ένας νέος μεσαίωνας επιβάλλεται από την σιδερένια μπότα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τις διεθνείς μαφίες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και τους συμμάχους τους ΝΔ και ΛΑΟΣ.

Τα αδέρφια μας στα σχολεία όλης της χώρας- όσα η κυβέρνηση δεν έκλεισε με τις συγχωνεύσεις μέσα στο καλοκαίρι-ξεκινούν την χρονιά χωρίς βιβλία με τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητές.

Οι γονείς μας ζουν καθημερινά με τον φόβο της απόλυσης τόσο στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα, μετά τις τρομαχτικές μειώσεις στους μισθούς και τα συνεχή χαράτσια αδυνατούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις,  με τα χρέη στις τράπεζες να αυξάνονται δραματικά.

Οι φίλοι μας  μένουν στην ανεργία για χρόνια ενώ οι πιο τυχεροί βρίσκουν περιστασιακές δουλειές με 500 ευρώ το μήνα. Τη νεολαία και ολόκληρη την εργατική τάξη θέλουν να την κάνουν να δουλεύει περιστασιακά για 492 ευρώ, ανασφάλιστη και ελαστική. Θέλουν κάθε οικογένεια με έναν εργαζόμενο.

Νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες έλληνες και ξένοι

Εδω και τρεις βδομάδες φοιτητές και σπουδαστές μέσα απο  Γενικές Συνελέυσεις έχουμε προχωρήσει σε κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο της Διαμαντοπούλου και την πολιτική της κυβέρνησης. Πάνω απο 300 σχολές βρίσκονται σε κατάληψη, χιλιάδες φοιτητές διαδηλώνουν στους δρόμους, ενώ παράλληλα τόσο οι  εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια όσο και οι καθηγητές προχωρούν σε απεργίες.

Η σφικτή δημοσιονομική λιτότητα του μνημονίου και η πολιτική κατεδάφισης των κοινωνικών παροχών δε θα μπορούσε να αφήσει  ανεπηρέαστο το πανεπιστήμιο. Το νέο πανεπιστήμιο της αγοράς και του μνημονίου θα είναι ένα πανεπιστήμιο χωρίς φοιτητικές παροχές, με ριζικά μειωμένη χρηματοδότηση, αυταρχικό πολύ πιο άμαζο και με έντονη την παρουσία της ιδιωτικής -επιχειρηματικής λειτουργίας μέσα σε αυτό. Για  να χτυπήσει τους αγώνες μας αλλά κυρίως για να τρομοκρατήσει ολόκληρη την κοινωνία καταργεί την κατάκτηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου όταν ακόμα και η Χούντα για να εισβάλλει στο Πολυτεχνείο το 1973 ζήτησε την άδεια του Πρύτανη και της Συγκλήτου οι οποίοι αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν!!

Ο νέος νόμος έρχεται να διαμορφώσει έναν αυριανό εργαζόμενο φτηνό, ευέλικτο, άμεσα παραγωγικό και ειδικευόμενο, πειθήνιο και παράλληλα χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις. Έναν εργαζόμενο δηλαδή πολύ πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμο από την εργοδοσία σε μια προσπάθεια συμπίεσης των δικαιωμάτων των νέων. Η αντιδραστική κυβερνητική πολιτική προστάζει μια γενιά πιο μορφωμένη από κάθε άλλη , σε κοινωνίες πιο πλούσιες από ποτέ να είναι η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες.

Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις είτε θάβονται καθημερινά  είτε κατασυκοφαντούνται από τους πληρωμένους μεγαλοδημοσιογράφους των ΜΜΕ. Όπως γίνεται με όλους τους αγώνες τα τελευταία χρόνια, όπως γίνεται με όποιον τολμά να σηκώσει κεφάλι. Έτσι δε γίνεται με τους εργαζόμενους στο δημόσιο, τους οδηγούς ταξί, τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, τους εκπαιδευτικούς, τους διαδηλωτές των πλατειών; Έτσι δε γίνεται με ολόκληρο τον ελληνικό λαό που προσπαθούν να τον πείσουν ότι φταίει για την κρίση, ότι είναι τεμπέλης και ότι «φάγαμε όλοι μαζί»;

Αδέρφια μας, γονείς μας, γείτονες μας, συνάδερφοί μας

Εσείς μας ξέρετε. Είμαστε κομμάτι της κοινωνίας αυτής όπως ο κάθε ένας από εσάς.

Δεν διεκδικούμε κάποια προνομιακή μεταχείρηση, δεν είμαστε συντεχνία, δεν ενδιαφερόμαστε για καριέρες, δεν νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας όπως θέλουν να πείσουν όλη την κοινωνία τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Δεν μας νοιάζουν οι σχέσεις με το κυβερνητικό και καθηγητικό κατεστημένο.

Αγωνιζόμαστε για να μπορεί η νεολαία είτε έχει σπουδάσει, είτε όχι, να ζει με αξιοπρέπεια απο μια δουλεία.

Αγωνιζόμαστε για να έχουν όλοι πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, στην παιδεία, στην υγεία, στην ασφάλιση, γιατί είναι δικαιώματα και κατακτήσεις του λαού και όχι εμπορεύματα.

Αγωνιζόμαστε για να μην αμοίβονται οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, να μην απολύονται, για να μας επιστρέψουν όλα όσα μας κλέβουν οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά, οι επιχειρηματίες όλα αυτά τα χρόνια.

Αγωνιζόμαστε γιατί είναι αδιανόητο σ’ αυτή την εποχή των τεράστιων δυνατοτήτων και τις ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων να μην μπορούμε να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς, να ζούμε μες τη μιζέρια, να υπάρχουν άνθρωποι δίπλα μας που δεν έχουν στέγη και τροφή, που ψάχνουν καθημερινά τα σκουπίδια ή περιμένουν ώρες στις ουρές των συσιτίων για ένα πιάτο φαί.

Φίλοι και συναγωνιστές μας

Ξέρουμε ότι θα προσπαθήσουν να μας διασπάσουν, όπως κάνουν τόσα χρόνια φτιάχνοντας πλαστούς διαχωρισμούς (εργαζόμενοι στον δημόσιο ενάντια στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, έλληνες ενάντια στους μετανάστες κλπ).

Ξέρουμε ότι θα  θα προσπαθήσουν να μας καταστείλουν με τα ΜΑΤ και με παρακρατικούς μηχανισμούς.

Ξέρουμε όμως, και το ξέρετε και εσείς, ότι αν οι φοιτητές ενωθούν με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς και με όλους τους εργαζόμενους, αν ο λαός βρεθεί δίπλα μας και αγωνιστούμε μαζί, αυτή η βάρβαρη κυβέρνηση, τα μνημόνια της και η αντιλαϊκή πολιτική συνολικά- που την στηρίζουν μόνο μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι και οι δυνάμεις καταστολής – θα ανατραπεί.

Δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως σχεδιάζουν, δεν θα υποταχτούμε  σ’αυτό το απάνθρωπο μέλλον που έχουν ετοιμάσει για όλους μας, δεν θα υποχωρήσουμε.

Έχουμε μόνο μια επιλογή, τον αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους για μια άλλη εκπαίδευση, για μια άλλη ζωή, για μια άλλη κοινωνία.

Εμπρός λοιπόν για πανεκπαιδευτικό- πανκοινωνικό ξεσηκωμό.

Εμπρός για καταλήψεις-απεργίες-διαδηλώσεις μέχρι τη νίκη.

Η νύχτα θα περάσει

Μπορεί να φτύσουν τα νερά

Μπορεί να τουφεκίσουν τα σπουργίτια

Μπορεί να κάψουν τους στοίχους

Μπορεί να αποκεφαλίσουν το γλυκό κρίνο

 Μπορεί να κομματιάσουν το τραγούδι και

 να το εξακοντήσουν στο βάλτο

Αλλά αυτή η νύχτα θα περάσει                    
.

Πηγή «Η Λέσχη» –> εδώ

Δικό μας SortLink -> http://wp.me/phivK-1s6

.

Η επιστροφή (Reborn from the ash)

Mετά από 6  κουραστικούς μήνες, επιστρέφω. Η Τρίτη λυκείου τελείωσε. Ο στόχος επιτεύχθηκε, δηλαδή είμαι πλέον φοιτητής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στο τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών. Η δική μου διακοπή όμως δεν σημαίνει διακοπή και στα πολιτικά δρώμενα. Αντιθέτως, η παγκόσμια αγορά παρήκμασε ακόμα περισσότερο. Η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση καθώς οι δανειστές έγιναν πιο πιεστικοί και η κυβέρνηση με «ηγέτη»  τον ΓΑΠ αδυνατεί να προβάλλει το σθένος της. Οι επιπτώσεις: Τα συνεχόμενα, σκληρά και εξουθενωτικά μέτρα για τον ελληνικό λαό, με τελευταία εκείνα περί των φόρων ακίνητης περιουσίας της Κυριακής. Είμαστε στο στάδιο της προλεταριοποίησης της μικρομεσαίας τάξης αν δεν το έχουμε ήδη περάσει. Προχωράμε ευθεία στο βούρκο που διαλέξαμε να μπούμε με την είσοδο αρχικά στο μνημόνιο και μετά στο μεσοπρόθεσμο.

Όμως, παρά την απαισιοδοξία που διακατέχει λογικά τους περισσότερους από εμάς η όλη κατάσταση έχει και ένα θετικό. Δείχνει την αληθινή μορφή της εξουσίας, που πάντα λειτουργεί εις βάρος των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Είναι ταυτόχρονα λοιπόν και μια ευκαιρία για να ξεφύγουν από τα δεσμά της εξουσίας οι μάζες, με μαζικές κινητοποιήσεις, συσπειρωτικές ενέργειες και προσωπικό αγώνα. Ας δούμε τις πλατείες να ξαναζωντανεύουν, τις καταλήψεις να συνεχίζουν τη πάλη τους και νέα άτομα να πολιτικοποιούνται. Ας δούμε ,λοιπόν, τον όμορφο ήλιο να ανατέλλει (όχι πράσινος) να μας καίει τα πρόσωπα που φορούν το καλύτερο χαμόγελο τους και εμμέσως δηλώνουν πως αυτή η χρονιά θα τα αλλάξει όλα προς το καλύτερο για τη κοινωνία.

Υ.Γ. μπλογκόσφαιρα μου έλειψες.

3ήμερη στην Θεσσαλονίκη

 

ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ

Έλαβα ένα ενδιαφέρον e-mail από τον καθηγητή  μου στο προ-περυσινό μάθημα της οικονομίας  και τ.  πρόεδρο των Δημοκρατικών κ. Μελέτη Μελετόπουλο.  Το άρθο αναφέρεται στην αναβάθμιση των πηγών ενέργειας στην περιοχή μας μετά το ατύχημα στην Ιαπωνία.

 

 

 

ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΙΑΘΑΝ

 

Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών 
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

 

    Η πυρηνική τραγωδία στην Ιαπωνία οδηγεί άμεσα σε αναθεώρηση ή και αναστολή της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, υπό την πίεση της τρομοκρατημένης κοινής γνώμης. Η απελευθερωμένη ραδιενέργεια είναι ένας αόρατος δολοφόνος χωρίς σύνορα.

    Ο πολιτισμός επιστρέφει λοιπόν προσώρας στο πετρέλαιο και κυρίως στο φυσικό αέριο. Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας δεν έχουν ακόμα επαρκώς αναπτυχθεί ώστε να υποκαταστήσουν τις συμβατικές (και ρυπογόνες) . Η δε ανάπτυξή τους απαιτεί ακόμα χρόνο.

    Υπ’αυτές τις συνθήκες, τα τεράστια (σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις) κοιτάσματα που βρίσκονται στην ζώνη νότιο Ιόνιο Πέλαγος-βόρειο Λιβυκό Πέλαγος- Καστελλόριζο-Κύπρος- ακτές Μέσης Ανατολής καθίστανται επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος και ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων και των μικρότερων περιφερειακών δυνάμεων.

   Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο επίδοξος νομέας των κοιτασμάτων. Αλλά η πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα περνάει από τα κράτη της περιοχής που ελέγχουν νομίμως τον χώρο(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα), δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, οριακά δε την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Επομένως προαπαιτούνται συμμαχίες και συμφωνίες διανομής μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών: οι μεγάλες δυνάμεις θα προσφέρουν την τεχνογνωσία και την γεωστρατηγική κάλυψη, οι εγχώριες δυνάμεις τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εξόρυξης.

    Ήδη στην περιοχή έχει διαμορφωθεί άξονας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ (με γεωστρατηγική προέκταση το ημιανεξάρτητο Κουρδιστάν και την Αρμενία). Ο άξονας έχει δύο σκέλη:πολιτικο στρατιωτική συμμαχία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Αυτός ο άξονας είναι η αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη.

     Η Τουρκία στερείται προσβάσεων στις επίμαχες ενεργειοφόρες περιοχές και αισθάνεται περιεσφιγμένη γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά, ενώ διαβλέπει την προοπτική της περιθωριοποίησής της δίπλα στον ανερχόμενο ενεργειακό άξονα.

    Αλλά η δυσχερής θέση της Τουρκίας αποτελεί προϊόν δικής της αποκλειστικά επιλογής. Αυτο-αποκλείστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδεικνύοντας αδιαλλαξία στους γεωπολιτικούς όρους που ετέθησαν για την εισδοχή της. Αρνήθηκε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Ελλάδα (μη άρση του casus beli) και την Κύπρο (όπου παραμένει ως κατοχική δύναμη). Το κυριώτερο, συγκρούσθηκε με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας το Ιράν και  εμφανιζόμενη ως ηγέτης των Μουσουλμάνων της Ευρώπης αλλά και της Μέσης Ανατολής. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωκοινοβούλιο, συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών) να θέσουν στις αρχές του χρόνου ανυπέρβλητα εμπόδια στην συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας.

    Η Τουρκία επιδιώκει να συμμετάσχει στην διανομή των κοιτασμάτων, παρακάμπτοντας και αποκλείοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, ως απευθείας συνομιλητής της Δύσης ή και ως αντίπαλος της Δύσης. Θέλει να σύρει την Δύση σε διαπραγμάτευση, εκβιάζοντάς την, με «αντίποινα» μία ειδική σχέση Τουρκίας-Ρωσσίας ή Τουρκίας-Ιράν ή και συσπειρώνοντας την Μέση Ανατολή εναντίον της Δύσης. Απειλεί επίσης, ευθέως και ρητώς (βλ. πρόσφατες δηλώσεις Ραούφ Ντενκτάς), με γεωστρατηγική αποσταθεροποίηση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην περίπτωση που προχωρήσουν οι διαδικασίες αξιοποίησης των κοιτασμάτων από τις δυτικές εταιρείες που ήδη έχουν υπογράψει συμβόλαια με την Κύπρο και το Ισραήλ. Αξιοποιεί το πλαίσιο της «σύγκρουσης των πολιτισμών»,για να δημιουργήσει ιδεολογικό επικάλυμμα. Ασφαλώς θα αναζητήσει συμμάχους στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επικαλούμενη τον κοινό αραβομουσουλμανικό παρονομαστή. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά και διπλωματικά την σαρωτική ανατροπή των αραβικών καθεστώτων της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

     Η Τουρκία ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στο ενεργειακό «κλαμπ» που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εάν αναθεωρούσε την συγκρουσιακή της σχέση με το Ισραήλ. Αυτή η σύγκρουση αποτελεί όμως την βασική συνθήκη για την ανάδειξή της σε περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη, όπως προβλέπει το όραμα  Νταβούτογλου.

    Επίσης η Τουρκία θα έπρεπε να αναγνωρίσει την Κύπρο, να παραδώσει την Αμμόχωστο και να αποσύρει τα στρατεύματά της από το βόρειο τμήμα, το οποίο θα καθίστατο μέρος μίας χαλαρής συνομοσπονδίας με την ελεύθερη Κύπρο, που όμως θα μετείχε στην νομή του ενεργειακού πλούτου. Αυτό θα οδηγούσε βεβαίως στην γεωστρατηγική αποδυνάμωσή της, τουλάχιστον όπως το εννοούν οι ιθύνοντες του τουρκικού γεωστρατηγικού δόγματος.

    Τέλος θα έπρεπε να άρει το casus beli έναντι της Ελλάδος, να παύσει αμέσως κάθε αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και τις σχετικές παραβιάσεις, παραβάσεις, υπερπτήσεις, «αβλαβείς διελεύσεις» και λοιπές προκλήσεις, όπως και την ανάμειξή της στην Δυτική Θράκη. Επίσης θα έπρεπε να αναγνωρίσει την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Δηλαδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει την εξωτερική της πολιτική των τελευταίων τριάντα χρόνων και να αποποιηθεί των ηγεμονικών νεο-οθωμανικών φιλοδοξιών της.

    Αυτές οι πραγματικά ριζοσπαστικές κινήσεις θα της επέτρεπαν όμως να εισπράξει τεράστια έσοδα από την συμμετοχή της στα ενεργειακά κονσόρτσιουμ που διαμορφώνονται ήδη.

   Μία άλλη κοινωνία, χωρίς ψυχοπαθολογικές εμμονές, στρατοκρατική λογική και γεωπολιτικές ανασφάλειες, οργανωμένη στην βάση του ορθού λόγου και της επιδίωξης της ειρηνικής ανάπτυξης και καλής γειτονίας, ενδεχομένως θα επέλεγε ένα τέτοιο σενάριο.

    Αλλά η Τουρκία, μία χώρα με εμφανή σύνδρομα ανωτερότητας, δεν αντέχει την λογική της διαπραγμάτευσης επί ίσοις όροις. Οι αυτοκρατορικές της αναμνήσεις και οι ηγεμονικές της ψευδαισθήσεις  την ωθούν να υπαγορεύει τους όρους της ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε χώρο που διεκδικεί έστω και χωρίς νομικά επιχειρήματα είναι κόκκινη γραμμή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Οι αντιδράσεις της επομένως θα κινηθούν από το επίπεδο των διπλωματικών πιέσεων, διλημμάτων και απειλών έως και πιθανά κλιμακούμενα θερμά επεισόδια. Φυσικά, η αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Δύση και το Ισραήλ θα έχει τεράστιο κόστος γι’ αυτήν.

    Η έκβαση της διελκυστίνδας αυτής θα είναι κρίσιμη, το διακύβευμα είναι τεράστιο, και ο έλεγχος των κοιτασμάτων θα διαμορφώσει την παγκόσμια ενεργειακή άρα και γεωστρατηγική ισορροπία. 

Η Σοφία Σακοράφα για την πολιτική ανυπακοή και την ανομία των πολιτών.

Έλαβα απο την Σοφία Σακοράφα το επόμενο κείμενο και το αναδημοσιεύω.

Κάποιες σκέψεις με αφορμή τα περί πολιτικής ανυπακοής του κινήματος, περί ανομίας των πολιτών ….και άλλα πρόσφατα γεγονότα.

Προσπαθώ παρά τις απαράδεκτες στρεβλώσεις των τελευταίων μηνών, να αντιμετωπίζω τη λέξη πολίτης με την έννοια, την αξία και το ύψιστο περιεχόμενο που έδωσαν στη λέξη πολίτης ο Περικλής και ο Κλεισθένης, που έδωσαν οι αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία, που έδωσε το 114 και το Πολυτεχνείο, που έδωσε η νέα γενιά το Δεκέμβρη του 2008, που δίνουν καθημερινά όλοι όσοι υπερασπίζονται τη θέση τους στην όξυνση της ταξικής πάλης, την πολιτική τους άποψη, την αξιοπρέπεια στην εργασία, το δικαίωμα στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.

Ντροπή νιώθω ως βουλευτής και ταυτόχρονα ως πολίτης αυτής της χώρας, όταν χιλιάδες χρόνια αγώνων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων, εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων συνθλίβονται από μια ομάδα, ξένη και ντόπια.

Από μια ομάδα που μετατρέπει τον πολίτη σε υπήκοο, που μετατρέπει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας σε απέραντο σκλαβοπάζαρο, που μετατρέπει τον πλούτο της πατρίδας μας σε περιουσιακό στοιχείο αποπληρωμής, που τολμά και αστειεύεται με τον Παρθενώνα και το Σούνιο, αφού είναι τα μόνα που μας επιτρέπουν να μας απομείνουν.

Ντροπή και Οργή για αυτήν την απροκάλυπτη εκτροπή.
Εκτροπή της δικαιοσύνης που έχει μετατραπεί σε έκτακτο απεργοδικείο.
Εκτροπή της δημοκρατίας που απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των τριών.
Εκτροπή της πληροφόρησης που σπεκουλάρει στη Μαρφίν, αλλά δεν εντρέπεται που στο ψεκασμένο από χημικά πρόσωπο του Μανώλη Γλέζου κηδεύεται η αντίσταση.
Εκτροπή του κοινοβουλευτισμού που δίνει εν λευκώ εξουσία στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει ό,τι θέλει.
Εκτροπή των νοημάτων και της βαριάς ιστορίας που αυτά κουβαλούν.

Ο πρωθυπουργός μίλησε για ανυπακοή που οδηγεί στην ανομία.
Είναι βαριά η ιστορία μας. Ο Σοφοκλής υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος εδίδαξε ο ίδιος στον εαυτό του «τας αστυνόμους οργάς», το πάθος, δηλαδή, για τη θέσμιση των πόλεων.
Είναι σχήμα οξύμωρο για όσους δεν ξέρουν…
Διότι πώς είναι δυνατό οι ορμές, η οργή, το πάθος των πολιτών να μπορεί να οδηγεί στη θέσμιση νόμων.
Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανομία, είναι στην πραγματικότητα το πάθος των πολιτών για δικαιοσύνη.
Είναι το πέρασμα από μία ανήμπορη και άνευρη οργή, σε μία οργή που έχει τη δύναμη να αμφισβητεί.

Αυτή η ανομία κατά τον πρωθυπουργό, είναι το πάθος για δικαιοσύνη, που οδήγησε την Αντιγόνη να παραβεί το νόμο.
Αυτή η ανομία, είναι το πάθος για ελευθερία, που οδήγησε τους εργάτες των ναυπηγείων της Σύρου το 1879 να δημιουργήσουν ένα από τα πρώτα συνδικάτα.
Αυτή η ανομία, είναι το πάθος για την δημοκρατία, που δημιούργησε το Μάη του 36 στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η ανυπακοή, είναι το πάθος για ανεξαρτησία που οδήγησε το Γρηγόρη Λαμπράκη στη μεγαλειώδη πορεία στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η ανυπακοή, είναι το πάθος για αντίσταση που οδήγησε στη νίκη του κινήματος επί του νομοσχεδίου Γιαννίτση, στη νίκη του κινήματος για το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Χιλιάδες άνομες, ανυπάκοες πράξεις άλλαξαν τούτο τον κόσμο.
Θέσμισαν άλλες κοινωνίες.
Έθεσαν άλλους νόμους.
Έτσι κινείται η ιστορία, στους αιώνες των αιώνων.

Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει ανυπακοή, είναι η κινητήρια δύναμη του μετασχημαστισμού των κοινωνιών.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Κολοκοτρώνη, με έναν υπάκουο Παπαφλέσα.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Σωτήρη Πέτρουλα.
Τι θα ήταν η Ελλάδα με έναν υπάκουο Μαρίνο Αντύπα.
Τι θα ήταν η ανθρωπότητα με μια υπάκουη Αντιγόνη.
Τι θα ήταν οι κοινωνίες με υπάκουους υπηκόους.

Ζητάει ο πρωθυπουργός υπακοή στην ομαλότητα
Η χώρα μας, όμως, ζει σε παρατεταμένη ανωμαλία. Σε βαθιά σήψη και προχωρημένη βία
Βία και ανωμαλία είναι η ανεργία και το κοινωνικό απαρτχάιντ που τη συνοδεύει
Βία και ανωμαλία είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός που καλλιεργείται στη βάση της πυραμίδας και αφήνει ανέγγιχτη την κορυφή
Βία και ανωμαλία είναι τα 350 ευρώ σύνταξη
Βία και ανωμαλία είναι να πωλείται η Ελλάδα 50 δις από τα οποία τα 30 πάνε στις τράπεζες
Βία και ανωμαλία είναι η κατάσχεση της γης μας
Βία και ανωμαλία είναι η Ζίμενς, το Βατοπέδι,
Βία και ανωμαλία είναι η μετατροπή των κοινωνικών αγαθών της παιδείας, της υγείας, των μεταφορών σε πανάκριβα εμπορεύματα
Βία και ανωμαλία και παρανομία και ανομία είναι το Μall συμφερόντων Λάτση και το Θων συμφερόντων Βωβού που η κυβέρνηση Σημίτη οικοδόμησε και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας λειτούργησε.

Και όσοι αντιτίθενται σε αυτή τη βία δεν είναι τζαμπατζήδες.

Είναι ο εργαζόμενος που μια ζωή ολόκληρη πλήρωνε και σήμερα δεν έχει σύνταξη.
Είναι ο εργαζόμενος που μια ζωή πλήρωνε και δεν είχε ποτέ την ελάχιστη ανταποδοτικότητα
Είναι αυτός ο συνειδητός αγωνιστής που ξέρει ότι το δίκιο δεν κερδίζεται με το σαβουάρ βιβρ της ΄΄άνομης νομιμότητας΄΄.
Τζαμπατζήδες είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις που από αυτά που χρωστούσαν στον ΟΑΣΑ έδωσαν μόλις το 1/3 και τον εξανάγκασαν σε δανεισμό.
Και όταν έληγαν τα δάνεια έπαιρνε νέα δάνεια επειδή το κράτος που ήταν εγγυητής δεν τα κατέβαλε στη λήξη τους
Είναι αυτοί που ενθυλακώνουν τεράστια ποσά από εισφοροδιαφυγές και φοροδιαφυγές
Είναι αυτοί που στην περίοδο του χρηματιστηρίου έπαιξαν αέρα και έβγαλαν δισεκατομμύρια
Είναι αυτοί που σε ένα βράδυ άλλαζαν συντελεστές δόμησης και έβγαζαν τρισεκατομμύρια
Είναι αυτοί που κατασκεύασαν τα ολυμπιακά εκτρώματα και μέσα σε δύο χρόνια μετέτρεψαν το χάλυβα σε χρυσό και το δημόσιο χρήμα σε μποναμά στις τσέπες τους
Είναι τα αφεντικά από πάσης φύσεως τηλεοπτικά παπαγαλάκια που χρωστούν και δεν αποδίδουν
Είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες σε καθεστώς μαύρης δουλείας, που πολλοί από αυτούς έχουν έμμεσο εργοδότη τα υπουργεία μας για να είναι καθαρά
Αυτοί είναι οι τζαμπατζήδες της δημόσιας ζωής.
Οι παρασιτικοί τζαμπατζήδες που επιβιώνουν στην κυριολεξία.
Ζουν δηλαδή σε βάρος, επί της πλάτης του ελληνικού λαού.

Το κίνημα Δεν πληρώνω είναι η αντίδραση στο ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ της κυβέρνησής .
Δεν πληρώνω, λένε, στους συνταξιούχους
Δεν πληρώνω, λένε, για υγεία και παιδεία
Δεν πληρώνω, λένε, τις αποζημιώσεις των απολυμένων
Δεν πληρώνω, λένε, στους αγρότες
Δεν πληρώνω, λένε, σε μια ολόκληρη κοινωνία που τη θέλουν επαίτη και τους ενοχλεί που τους ανταποδίδει στα ίσια τη δική τους πρακτική.

Όταν η πολιτική ηγεσία αρχίζει και βλέπει κάθε εξεγερτική ή κινηματική εκδήλωση ως απειλή για τη διατήρησή της, όταν ποινικοποιεί το φρόνημα και κάθε πράξη αντίστασης τότε η πολιτική της αυτοσυντήρηση έχει υπερβεί κάθε υπόλειμμα δημοκρατικής ευαισθησίας και οδεύει στο δρόμο της απώλειας και κάθε δημοκρατικής νομιμότητας.

Επιτέλους ακόμη και με όρους αστικής νομιμότητας, ακόμη και με την κουλτούρα που πασχίζει η κυβέρνηση να θεμελιώσει αυτή του ήσυχου νοικοκυραίου, του φοιτητή που μόνο διάβαζε, η κυβέρνηση είναι η πολιτικά όχι ανυπάκοη, αλλά η πολιτικά έκνομη.

Την ενοχλεί η πολιτική ανυπακοή, αλλά η κυβέρνηση πήρε μια λαική εντολή και την παρέβη.
Την ενοχλούν οι απαράδεκτες εκδηλώσεις επί της ελληνικής σημαίας, αλλά η κυβέρνηση τραυματίζει την εθνική μας κυριαρχία, η κυβέρνηση παζαρεύει τα ελληνικά νησιά.

Η τρόικα μπορεί να διαπίστωσε ότι ο ελληνικός λαός να βρίσκεται σε περιορισμένη αναταραχή σε σχέση με το παρελθόν, όμως ο λαός μας έχει δύο κόκκινες γραμμές.
Η μία, τιμωρεί αυτόν που τον προδίδει.
Η δεύτερη, τιμωρεί αυτόν που ξεπουλάει την πατρίδα.

Είναι αυτός ο ΄΄εχθρός λαός΄΄.
Ο εχθρός λαός έχει στην κυριολεξία τραγουδήσει δύο τραγούδια του Μίκη.
«Αρνιέμαι να με κάνουν ότι θένε, αρνιέμαι να χαθώ στην καταχνιά» και
» Λαχτάρησα μια χώρα, όπου το λάδι από την ελιά ίσα θα το μοιράζεις στα δώδεκα παιδιά».
Αυτά είναι η ιστορία μας.
Αυτά είναι η αντίστασή μας.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη μας.

Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και σε ευθεία γραμμή με την ιστορία μας.
Αυτός που αρνιέται είναι το πολιτικό υποκείμενο που αντιστέκεται.
Αυτός που αντιστέκεται είναι το πολιτικό υποκείμενο που λαχταράει μια άλλη Ελλάδα.
Και στην ιστορία της ανθρωπότητας, έως και την πλέον πρόσφατη πριν λίγες ημέρες, αυτός που αντιτάσσεται στο πολιτικό υποκείμενο είναι καταδικασμένος σε ημερομηνία λήξης.

.

Αθήνα 17/2/2011

Σοφία Σακοράφα

Σιγά μη φοβηθώ!!!

 

 7/2/2011 Ημέρα ενάντια στον φόβο

 

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
Και πως ο κόσμος είν’ανήμερο θεριό
που όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’τις λύπες θα πετάξω

Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω
σ’ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ’αλλάξω

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’τις λύπες θα πετάξω

Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!

Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω

Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!

Γιάννης Αγγέλακας

.

~~~ 

Το post αυτό το ανέβασα για την “Ημέρα ενάντια στο φόβο”. Δείτε εδώ

 

 

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

 

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1928

Θα διδαχθούν τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα «Αρχές Οικονομικής Θεωρίας» και «Διοίκηση Επιχειρήσεων» οι μαθητές της Γ΄ τάξης του Ενιαίου Λυκείου Ανάφης τη φετινή σχολική χρονιά;

 

29/12/2010

Ερώτηση

Προς την κα Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Θέμα: Θα διδαχθούν τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα Αρχές  Οικονομικής Θεωρίας»  και «Διοίκηση Επιχειρήσεων» οι μαθητέςτης Γ΄ τάξης του Ενιαίου Λυκείου Ανάφης τη φετινή σχολική  χρονιά;

 Μία μέρα μετά την ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή κατά  την ψήφιση του Προϋπολογισμού του 2011, όπου  αναφερόμενος και στα θέματα Παιδείας επαίρετο μεταξύ άλλων ότι δεν υπάρχουν πουθενά ελλείψεις και κενά, οι μαθητές του Ενιαίου Λυκείου Ανάφης είναι αναγκασμένοι να προετοιμάζονται μόνοι τους στα μαθήματα “Αρχές Οικονομικής Θεωρίας” και “Διοίκηση Επιχειρήσεων”.

Τα σχολεία κλείνουν για τα Χριστούγεννα και στο δικό τους Λύκειο δεν έχει διδαχθεί …ακόμη ούτε μία ώρα από τα προαναφερόμενα γνωστικά αντικείμενα, στα οποία θα κληθούν -φυσικά- στο τέλος της χρονιάς να εξεταστούν προκειμένου να διεκδικήσουν μία θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Με βάση τα παραπάνω

 Ερωτάται η κα Υπουργός:

 1)     Πώς δικαιολογείται η έλλειψη καθηγητή/τριας για τα μαθήματα «Αρχές Οικονομικής Θεωρίας» και «Διοίκηση Επιχειρήσεων» στο Ενιαίο Λύκειο Ανάφης;

2)     Πώς θα μπορέσουν οι νησιώτες μαθητές να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πανελλαδικών εξετάσεων; Δεν είναι ισότιμοι με τους άλλους μαθητές της Επικράτειας;

3)     Ποια λύση σχεδιάζει – έστω τώρα – πριν χαθεί όλη η σχολική  χρονιά;

 

Ο ερωτών βουλευτής

  Θοδωρής Δρίτσας
 Α΄ Πειραιά & Νησιών

 

 

Το βίντεο που σόκαρε την Βρετανία

 το έφερε το eMail

 

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τι προκαλεί το ρίγος στην υπόθεση του φοιτητή Τζόντυ Μακιντάιρ στη Βρετανία. Αν είναι οι σκηνές που κατέγραψε η κάμερα, κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης για τις περικοπές στις υποτροφίες και την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια. Στις σκηνές αυτές, αστυνομικοί επιτίθενται στον Τζοντυ, τον πετούν κάτω από την αναπηρική του καρέκλα και τον σέρνουν στο δρόμο.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς, εάν το ρίγος το προκαλεί ο ίδιος με τη συνέντευξή του στο BBC. Πάσχοντας από εγκεφαλική παράλυση, ο Τζόντυ μιλά με δυσκολία, όμως πεντακάθαρα, εξηγεί ότι του επιτέθηκαν δύο φορές την ίδια βραδιά και όχι μία και την πρώτη, τον χτύπησαν με γκλοπ και τον έσυραν και πάλι.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς εάν το ρίγος το προκαλεί το γεγονός, ότι ο Τζόντυ προσπαθεί να εξηγήσει το αυτονόητο -ότι δεν αποτέλεσε φυσική απειλή για τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς είναι ανάπηρος. Χρειάστηκε να το κάνει όμως, καθώς ο δημοσιογράφος τον ρώτησε ευθέως εάν κινήθηκε με το καρότσι του εναντίον των αστυνομικών: «Δεν είμαι σε θέση να το κάνω» είπε ο Τζόντυ, «είναι αδύνατο να κινηθώ μόνος μου το καρότσι το σπρώχνει ο αδελφός μου. Είναι ξεκάθαρο ότι το έκαναν για να προκαλέσουν τη βίαιη αντίδραση των φοιτητών, που έβλεπαν τι συνέβαινε. Και το έκαναν δύο φορές».

Δεν είναι σίγουρο εάν προκαλεί ρίγος η ψυχρότητα της ερώτησης του δημοσιογράφου που έχει δει και ο ίδιος τις σκηνές: «Γιατί δεν υπέβαλλες καταγγελία έως σήμερα;» σαν η καταγγελία – η επίσημη- στις ίδιες αρχές που έσυραν τον Τζόντυ από το καρότσι στο οδόστρωμα, να είναι η μόνη ικανή να δώσει υπόσταση στο περιστατικό.

Δεν είναι σίγουρο τέλος, εάν προκαλεί ρίγος η διακριτική οργή του Τζόντυ, που δεν ξεσπά σε λεκτικές επιθέσεις και δεν θυματοποιεί τον εαυτό του, ωστόσο με μια δύναμη που δεν την έχει το σώμα του, αλλά ο μαχητικός του χαρακτήρας και η σκέψη του, απαντά σταθερά: » Δεν είμαι το πραγματικό θύμα εδώ. Το πραγματικό θύμα είναι φοιτητές σαν τον Αλφι Μέντοους, που βρίσκεται στο νοσοκομείο, ένα βήμα πριν το θάνατο, καθώς ένας αστυνομικός τον χτύπησε στο κεφάλι με γκλοπ, και χρειάστηκε να χειρουργηθεί στον εγκέφαλο»…

Τελικά ίσως το ρίγος στην υπόθεση του Τζόντυ να το προκαλεί το γεγονός, ότι σαν ίσος προς ίσο, επέλεξε το δικαίωμα στην παρουσία, σε μία διαμαρτυρία που τον αφορά. Και μεις – όλοι πιο αδύναμοι από κείνον- τον αντιμετωπίζουμε σαν ανήμπορο και τον ξεδιαλέγουμε, για να στιγματίσουμε μία βία τόσο ανοικτή, όσο το πνεύμα του.

Το βίντεο είναι με ελληνικούς υπότιτλους:

Συμπεράσματα :

– Ηλίθιοι δημοσιογράφοι υπάρχουν παντού.
– Η παληκαριά δεν κρέμεται από τα μπράτσα και τους μυς αλλά στην καρδιά φωλιάζει και στην ψυχή κατοικεί.

Η Σοφία Σακοράφα ζητά το προφανές : «Δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους»

 

Επιτέλους κάποιος ζητά το προφανές. Αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από την αρχή!!!

Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2010
 Σ/Ν Υπ. Οικονομικών
Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού οικ. Έτους 2011

ΟΜΙΛΙΑ 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ένα σημαντικό ερώτημα που καταρχήν πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί φτάσαμε έως εδώ.
Και το “ως εδώ” περιλαμβάνει και αυτόν το φετινό, κατ’ όνομα προϋπολογισμό.
Συνοπτικά αναφέρω ότι στο δυτικό καπιταλισμό, από τη δεκαετία του 70, η ιδιοκτησία είναι έμμεση.
Οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής δεν έχουν ονοματεπώνυμο.
Είναι το περίφημο χρηματιστηριακό κεφάλαιο (funds), που αποπροσωποποιεί σε σημαντικό βαθμό την ιδιοκτησία, αφού δεν είναι κάτοχος παραγωγικών μέσων.
Προτεραιότητά του δεν  είναι η υπεραξία του προϊόντος, αλλά οι δανειακές ανάγκες, τα πλεονάσματα, αφού δουλειά τους είναι να εμπορεύονται χρήμα.
Αυτό λοιπόν που παρουσιάζεται προσχηματικά σαν ανήθικη δραστηριότητα, σαν φούσκα, 
δεν είναι παρά η πιο ανεπτυγμένη μορφή του δυτικού καπιταλισμού.

Το τζογάρισμα, δηλαδή, πάνω στο απόλυτο φετίχ, στο χρήμα.
Ωστόσο, ακόμη κι έτσι,  ο δυτικός καπιταλισμός έχει ανάγκη από παραγόμενες υπεραξίες, από αγαθά δηλαδή.
To γεγονός ότι η μεγαλύτερη ασφάλεια για το ευρώ είναι η γερμανική παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων,
Το γεγονός ότι  οι Η.Π.Α. βασίζονται στην παραγωγή αξιόπιστων στρατιωτικών συστημάτων,
αποδεικνύουν ότι η βάση  είναι πάντα η υπεραξία στο εμπόρευμα.Όταν το χρήμα δε βασίζεται σε αυτήν, τότε απλώς η οικονομία καταρρέει.
Κι εδώ βρίσκεται το πραγματικό δράμα της Ελλάδας.
Δεν δημιουργεί και δεν παράγει σχεδόν καμία υπεραξία.
Χάθηκε το τρένο της βιομηχανικής επανάστασης,
χάσαμε το τρένο της τεχνολογίας, και εδώ και καιρό, δυστυχώς, χάνουμε και το τρένο της πράσινης οικονομίας.

Αυτή είναι η κυρίαρχη αιτία της τεράστιας κρίσης στην πατρίδα μας.Γιατί έγινε αυτό ;
Η απάντηση βρίσκεται στην ιστορική διαδρομή και στα πολιτικά δεδομένα της χώρας μας.
Η αστική τάξη της Ελλάδας υπήρξε παρασιτική και κρατικοδίαιτη και ποτέ δεν υπηρέτησε τον ιστορικό της ρόλο, που είναι η ορθολογική παραγωγή.
Και βέβαια είναι τεράστια η ευθύνη που έχουν  και τα κόμματα εξουσίας, αφού η μεν ζητούσε και τα δε την ταϊζανε με αντάλλαγμα τη διατήρηση τους στην εξουσία.
Ένα πλέγμα, με συγκοινωνούντα δοχεία, με μόνιμο τροφοδότη το δανεισμό, ο οποίος κάλυπτε την παταγώδη αποτυχία κομμάτων και  κυρίαρχης τάξης να αναπτύξουν αυτοδύναμα  τη χώρα.
Αυτό το στρεβλό μοντέλο, με δεκανίκια την υποφορολόγηση του κεφαλαίου, την καταλήστευση των ταμείων και την καταστροφή  παραδοσιακών παραγωγικών δομών, όπως η γεωργία, έφεραν τα σημερινά αποτελέσματα.
Ελλείμματα, δημόσιο χρέος, ανύπαρκτη παραγωγική βάση.
Είναι σαφές ότι όποια ανάλυση ενοχοποιεί το δημόσιο υπάλληλο, το κόστος εργασίας, τα κοινωνικά κεκτημένα δεν είναι απλώς ψεύτικη, αλλά είναι και πολιτικά χυδαία.
Γιατί είναι πολιτική χυδαιότητα να πληρώνει αυτός που δε φταίει και την απόφαση αυτή να την παίρνουν
χέρι-χέρι, αυτός που φέρει τη βαρύνουσα πολιτική ευθύνη,
με αυτόν που φέρει τη βαρύνουσα οικονομική ευθύνη.Το δεύτερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν, με δεδομένη αυτήν την κατάσταση και επίσης με δεδομένη την παγκόσμια οικονομική κρίση, η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν μονόδρομος.
Κατά την άποψή μου, κατηγορηματικά όχι, η προσφυγή στο ΔΝΤ δεν ήταν μονόδρομος.
Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία.
Το έλλειμμα της ευρωζώνης, των ΗΠΑ, ακόμη χειρότερα της Ιαπωνίας το αποδεικνύουν.
Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.

Στοιχεία ΔΝΤ:
Το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο μέσο όρο της Ευρωζώνης
Η χώρα μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα αφέθηκε και έγινε το επίκεντρο κερδοσκοπικών επιθέσεων.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, τη ζήσαμε. Αυτή είναι η αλήθεια.
Η πολιτική κρίση του καθενός  αφορά στο  εάν αυτό έγινε από άγνοια ή  σκοπιμότητα.
Θα  δείξει η ιστορία εάν η κυβέρνηση υπήρξε αφελής και ακούσια χειραγωγούμενη,
ή εάν υπήρξε ο άλλος πόλος μιας συμφωνίας  με καταστρεπτικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα μας.
Συνέπειες που, κατά την άποψή μου, δεν υπήρξαν το αποτέλεσμα μιας επιλογής,
αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής.
Και φτάνουμε στο σήμερα και στη συζήτηση του προϋπολογισμού.
Ένας προϋπολογισμός, που είναι το πιο απτό αποτέλεσμα της καταστροφής που υφίσταται η χώρα μας και ο λαός μας.
Που είναι προϋπολογισμός χώρας με μειωμένη κυριαρχία.
Ένας προϋπολογισμός που καλούνται να επωμισθούν μεν οι Έλληνες πολίτες, αλλά αποτελεί φιρμάνι του ΔΝΤ, που απλώς και μόνο το επικυρώνει η Βουλή.
Ένα φιρμάνι που την επομένη κιόλας μέρα θα ανατραπεί προς το χειρότερο.
Και το κρίσιμο  ερώτημα είναι
υπάρχει άλλος δρόμος;

Υπάρχει.

Πάρτε παράδειγμα άλλης, σοβαρής,  πολιτικής.

Ουγγαρία. Μέλος της Ε.Ε.
Δεν μιλάμε για καμιά επαναστατική διαδικασία.
Η συντηρητική κυβέρνηση Όρμπαν είπε όχι στο ΔΝΤ, αλλά:
επέβαλε για τρία χρόνια έκτακτη εισφορά ύψους 0,45% στα ακαθάριστα έσοδα των τραπεζών,
έκτακτη φορολογία 5,2% στα συμβόλαια των ασφαλιστικών εταιριών
και έκτακτη φορολογία μέχρι 6% στις χρηματιστηριακές εταιρίες και σε όλες τις υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές   δραστηριότητες.
Και σε αυτό το σημείο κυρίες και κύριοι συνάδελφοι καταθέτω μια πρόταση, τακτικού χαρακτήρα,  και απευθύνομαι σε όλες τις πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου.
Καταθέτω μια πρόταση και απευθύνομαι  σε όλους τους πολίτες που τους βομβαρδίζουν, επιβάλλοντας το πλέον φασιστικό δίλημμα : ή καταστροφή ή αιματηρή λιτότητα.
Μόνο που αυτό το δίλημμα έχει κοινό παρανομαστή.
Γιατί οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι τα λογιστικά νούμερα, που ακόμη και αυτά δε βγαίνουν,
αλλά οι άνθρωποι.Επί του πρακτέου λοιπόν η πρότασή μου είναι:

Η Δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους, κατά τα πρότυπα του Εκουαδόρ.
Δε μιλάω δηλαδή στη βάση υποθέσεων,
αλλά στη βάση μιας εφικτής και ήδη εφαρμοσμένης λύσης από το 2006.

Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από ειδικούς, από διεθνείς προσωπικότητες υψηλού κύρους.
Και δε μιλώ μόνο για Επιτροπή πεφωτισμένων, αλλά για επιτροπή ειδικών, που με τη συνδρομή των εργαζομένων θα δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο ανασυγκρότησης.
Την Επιτροπή συνδράμουν τα όργανα του κράτους, το υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομικών, το Γενικό Λογιστήριο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, νομικοί, ορκωτοί λογιστές, συνταγματολόγοι.Σκοπός της επιτροπής είναι ο εξονυχιστικός λογιστικός έλεγχος του διεθνούς και εγχώριου χρέους, το τονίζω, από τη μεταπολίτευση και μετά.
Εξετάζει όλες τις συβάσεις που αφορούν  σε όλους τους τομείς. (Επισημαίνω απλά τις τερατώδεις συμβάσεις των υπερχρεωμένων ολυμπιακών αγώνων).
Όλα τα διμερή δάνεια που σύναψε η χώρα μας.
(Τονίζω ιδιαίτερα αυτά που δίνονταν για να υποστηριχθεί δήθεν η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως η Ζίμενς και τα εξοπλιστικά προγράμματα).
Εξετάζει κάθε τι που αφορά στο δανεισμό και ανοίγει προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, όλων των εμπλεκομένων.
Σκοπός μας να “ξεσκονίσουμε” τους λογαριασμούς μας.
Σκοπός η πολυσυζητημένη διαφάνεια.
Να βρούμε ποιό κομμάτι αυτού του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς.
Επομένως παράνομο  ή απεχθές.Και το αρνούμαστε.Άρνηση του απεχθούς χρέους, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Στο Εκουαδόρ αποτελούσε το 70 % του  χρέους υπό τη μορφή ομολόγων.
Και σε όσους βιαστούν να πουν ότι το Εκουαδόρ είναι μια τελείως διαφορετική χώρα, απαντώ ότι,
αυτή η διαφορά αποτελεί και το στρατηγικό μας πλεονέκτημα.
Το Εκουαδόρ, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο οικονομολόγος Ερίκ Τουσέν, που υπήρξε μέλος αυτής της Επιτροπής,
δεν έχει καν δικό του νόμισμα, κατά συνέπεια είναι πολύ πιο εκτεθειμένο στις διεθνείς αγορές,
το ΑΕΠ του είναι στο 12% του ελληνικού
και το κατά κεφαλήν εισόδημα στο 10% του ελληνικού.

Απέναντι δε, στην απειλή για  εκβιασμό των αγορών, απαντάμε πάλι με την πραγματικότητα.
Πουθενά στην πράξη δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτός ο εκβιασμός, ούτε στη Ρωσία το 1998, ούτε και στην Αργεντινή το 2001!
Η αναγκαία, η ζωτική προϋπόθεση για αυτήν την πολιτική επιλογή είναι να υπάρχει πολιτική βούληση με ένα διαφορετικό προσανατολισμό.
Σε αυτή την κατεύθυνση συντάσσομαι με όλες τις πρωτοπόρες προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, γιατί είναι οι μόνες που μπορούν να πλαισιωθούν από τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου για τη συγκρότηση ενός μετώπου με μία άλλη λογική:
Μία άλλη λογική που δεν είναι πλέον εάν μπορεί η Ελλάδα να πληρώσει το δημόσιο χρέος της , αλλά τί πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα από το δημόσιο χρέος της.Αυτή τη λογική θεωρώ σαν απαρχή μιας διαφορετικής στρατηγικής αντίληψης.

Την απευθύνω και σε αυτούς που δηλώνουν υπέρμαχοι της διαφάνειας,

Και σε αυτούς που είναι υπέρμαχοι ενός άλλου κόσμου, σαν την αναγκαία προϋπόθεση δικαίου και δικαιοσύνης.

 

 

15χρονοι μαθητές αντιστέκονται στη Νέα Τάξη

Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στο Λονδίνο για την αύξηση των διδάκτρων

Το είδα στον Αχινό –> εδώ

Ποιος χτύπησε τον Κωστή Χατζηδάκη;

Πληθαίνουν οι προπηλακισμοί πολιτικών τον τελευταίο καιρό, με την πιο πρόσφατη περίπτωση αυτή του πρώην υπουργού Κωστή Χατζηδάκη. Είχε προηγηθεί  το κυνήγι  από πολίτες του πρώην προέδρου της βουλής Απόστολου Κακλαμάνη που αναγκάστηκε να κλειστεί επί μισή ώρα σε δημόσιες τουαλέτες με τον κόσμο απ’ έξω να κάνει χαβαλέ και να φωνάζει διάφορα χαζά συνθήματα όπως «τελείωνε περιμένουν και άλλοι». Στη συνέχεια ακούστηκαν διάφορες περιπτώσεις εξύβρισης πολιτικών σε εστιατόρια, κομμωτήρια και γενικά σε καταστήματα, που πελάτες διαπληκτίστηκαν φραστικά με πολιτικούς με αποτέλεσμα να τους αναγκάσουν να αποχωρήσουν. Τον Σεπτέμβρη στην έκθεση Θεσσαλονίκης ένας γιατρός εκτόξευσε παπούτσι προς τον πρωθυπουργό. Πριν λίγες μέρες στη λίμνη της Βουλιαγμένης κολυμβητές έκραξαν κυριολεκτικά τον Θόδωρο Πάγκαλο και τον ανάγκασαν να φύγει άρον – άρον αφού πρώτα ξέσπασε σε έναν ηλικιωμένο υπάλληλο.

Θυμήθηκα όλα τα προηγούμενα, όταν είδα και ξαναείδα το βίντεο με τον προπηλακισμό του Κωστή Χατζηδάκη. Μου έκανε εντύπωση ότι δεν είδα να τον κτυπούν αναρχικοί κουκουλοφόροι, παρά σοβαροί σαραντάρηδες. Διάβασα και για άλλους που τον κτυπούσαν με ομπρέλες και αμέσως σκέφτηκα ότι δεν έχω δει ποτέ σε διαδήλωση, αναρχικό κουκουλοφόρο με ομπρέλα. Σκέφτηκα μετά όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις. Σε όλες συμμετείχαν μεγάλοι έως πολύ μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των περιπτώσεων ήταν ότι οι επιτιθέμενοι πολίτες ήταν σοβαροί άνθρωποι, μέχρι εκείνη την στιγμή φιλήσυχοι, πολύ μακριά από αυτό που όλοι λέμε ή φανταζόμαστε με την λέξη «χουλιγκάνοι». Αντίθετα από ότι ίσως να φαντάζονται κάποιοι ότι μπορεί να ήταν μερικοί νεαροί «μπάχαλοι» που ίσως θα μπορούσαν να την βρίσκουν με κάτι τέτοια. Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Τους βρίζουν και τους δέρνουν μεσήλικες ή υπερήλικες διαδηλωτές και πολίτες, προφανώς εργαζόμενοι, συνταξιούχοι ή άνεργοι. Τους εξευτελίζουν αυτοί από τους οποίους παίρνουν σήμερα πολλά περισσότερα από αυτά που τους υποσχέθηκαν ή τους έδωσαν προχτές. Τους δέρνουν αυτοί που μέχρι προχτές συνωστίζονταν έξω από τα πολιτικά τους γραφεία, παρακαλώντας τον βουλευτή για μια θέση στο δημόσιο, για μια στρατιωτική μετάθεση, για την προώθηση κάποιου «αιτήματος» βρε αδερφέ. Τους λοιδορούν αυτοί που απολύονται ενώ διορίστηκαν από αυτούς. Τους προπηλακίζουν αυτοί, που μέχρι προχτές ενημερώνονταν με SMS ή με προεκλογικό υλικό για την αυθεντία του εθνοπατέρα, που τους παρακαλούσαν για έναν σταυρό στις εκλογές με αντάλλαγμα την προστασία και εύνοια τους.

Με λίγα λόγια είναι οι πελάτες τους και όπως είναι σε όλους μας γνωστό, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

.

Σε αντίθεση με την φωτογραφία του Κωστή Χατζηδάκη που έκανε τον γύρο του κόσμου από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ,  η φωτογραφία της χτυπημένης από τα ΜΑΤ συνδικαλίστριας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και απεργού Ελένης Μπούμπουρα δεν έτυχε του ανάλογου ενδιαφέροντος, λες και ο Κωστής Χατζηδάκης για κάποιον ιδιαίτερο λόγο να έχει περισσότερα δικαιώματα στη ζωή από την Ελένη Μπούμπουρα, λες και είναι περισσότερο …άνθρωπος.

 

 

 

Δεν είναι όλοι οι ίδιοι

Το έφερε το e-mail 

14/12/2010  Η Σοφία Σακοράφα διαχωρίζει την θέση της και αποχωρεί από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο.

.

Παπουτσής, Παπουτσής…

Δημοσιεύτηκε στο 43^ο φύλλο στον “παράδρομο” της εφημερίδας “δρόμος” το Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010, στην σελίδα 31 και στην στήλη “στο προαύλιο”.

 

 

 

ΕΦΕΕ : Το αρκτικόλεξο ΕΦΕΕ σημαίνει «Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας».  Η ΕΦΕΕ ήταν το πανελλαδικό σωματείο και συντονιστικό όργανο των φοιτητών. Η ΕΦΕΕ το 1975 είχε μεγαλύτερη δύναμη ακόμη και από πολλά κόμματα. Η αίγλη της επηρέαζε χώρους και πέραν των πανεπιστημίων, σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας. «Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που ‘χει κάτι απ’ τις φωτιές», τραγουδούσε την δεκαετία του ’70 ο Δ. Σαββόπουλος, την εποχή που η Αθήνα παλλόταν από διαδηλώσεις και πολιτικές αντιπαραθέσεις, με την ΕΦΕΕ να πρωτοστατεί. 

Πανεπιστημιακό άσυλο  : Ήταν για την δεκαετία του ’70 ό,τι ακριβώς σημαίνει και σήμερα. Ο νόμος αναφέρει ότι «Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των Α.Ε.Ι. και των εργαζομένων σε αυτά, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει.»

Παπουτσής  : Ήταν, μου λένε οι μεγάλοι σε ηλικία, ο τελευταίος πρόεδρος της ΕΦΕΕ. Ποτέ επί προεδρίας του δεν καταλύθηκε το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Τον βοήθησε βέβαια και το τότε δυνατό κίνημα.

Σήμερα ήρθε να προσθέσει το όνομά του μαζί με το όνομα των άλλων υπουργών των σωμάτων ασφαλείας και προστασίας του κεφάλαιου. Δηλαδή μετά από τους Πολύδωρα, Μαρκογιαννάκη, Χρυσοχοϊδη τώρα έχουμε και τον Παπουτσή. Τον τέως πρόεδρο της ΕΦΕΕ. Τον υπερασπιστή και φύλακα της ματοβαμμένης σημαίας του Πολυτεχνείου.

Ποια είναι τα πρόσφατα κατορθώματά του;
-Καταπάτηση ασύλου από αστυνομικούς στα Προπύλαια.
-Κυνήγι μαθητών σε όλη την Αθήνα.
-Αλήτικες χειρονομίες αστυνομικών προς μαθητές και μαθήτριες.
-Ψεκασμός εξ επαφής με επικίνδυνα χημικά στο πρόσωπο διαδηλωτών.
-Χτυπήματα με κλομπς και με άλλα επικίνδυνα όργανα (πυροσβεστήρες) στο κεφάλι και σε ευαίσθητα όργανα.
-Μαζικές και αναίτιες συλλήψεις και προσαγωγές.

Βέβαια, ο τέως πρόεδρος της ΕΦΕΕ δεν σταμάτησε εκεί την επίδειξη πυγμής και εξουσίας. Μια από τις διμοιρίες του την έπεσε στα γραφεία της Νεολαίας του ΣΥΝ, βρίζοντας, προπηλακίζοντας, προσπαθώντας να γκρεμίσει την είσοδο και απειλώντας τους παρευρισκόμενους ότι θα είναι οι επόμενοι νεκροί μετά το Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Μάλιστα όταν τελείωσε η βάρδια αυτής της διμοιρίας η επόμενη που την αντικατέστησε συνέχισε το έργο της προηγούμενης σαν να επρόκειτο για σχέδιο της ηγεσίας, δηλαδή του Παπουτσή.

Είναι, μάλλον, αυτός ο λόγος που ευτύχησα να ακούσω και εγώ φέτος από τους διαδηλωτές το σύνθημα που πρωτοακούστηκε, απ’ ότι με πληροφορούν οι μεγάλοι σε ηλικία, στο συνέδριο της ΕΦΕΕ το 1980. Μου λένε ότι ήταν όλοι οι σύνεδροι σηκωμένοι και ρυθμικά επευφημούσαν το πρόεδρο: «Παπουτσής, Παπουτσής, πα…άρας, π…τσής, πα…άρας, που…άρας, π…τσής».

Αλήθεια τώρα που έχει την εξουσία, λες να βρει που είναι κρυμμένη η σημαία του Πολυτεχνείου;

Έφηβος

 

Χιονίζει μεσ’ τη νύχτα

 

Κοιτάω έξω στη νύχτα.
Χιονίζει!

Αμέσως μου έρχεται στο μυαλό η Μαρία. Την μοιράζομαι με σένα.
 

 

ΧΙΟΝΙΖΕΙ ΜΕΣ’ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Δίσκος: Πολιτικά τραγούδια-1976

Χιονίζει μες στη νύχτα
Κι εσύ στέκεις μπροστά
Στην πύλη της Μαδρίτης
Αντίκρυ σου έχεις
Μια στρατιά ολάκερη από πολιτείες
Μια στρατιά που σκοτώνει
Ό,τι πιο ωραίο έχουμε
Την ελπίδα, τα παιδιά, τη λευτεριά, την νοσταλγία

Χιονίζει μες στη νύχτα
Απόψε θα κρυώνουνε
Τα μουσκεμένα πόδια σου
Χιονίζει και τώρα
Που σε σκέφτομαι
Την ίδια τούτη την στιγμή
Μπορεί μια σφαίρα εκεί να σε σκοτώνει
Και τότε
Μήτε χιόνι πια μήτε άνεμος

 Χιονίζει
Εσύ που λές «No passaran »
«No passaran » «No passaran »
Μπροστά στην πύλη   της Μαδρίτης…

 

Εξαιρετικό Ημερολόγιο 2011 Λυκείου Κιμώλου

«Οι Γερμανοί (και όχι μόνο) ξανάρχονται»

 

 

-Κardes Nereye? Μια Ιστορία Αποχωρισμού

 

«Πού πάς αδελφέ: Μια Ιστορία Αποχωρισμού»

Κardeş Nereye : Bir Ayrilik Oykusu

 Mία ιδέα του καταγόμενου από την Ορντού, Τούρκου ερευνητή, İbrahim Dizman, την οποία ανέλαβε να υλοποιήσει ο εκδότης Ömer Asan.  (http://www.omerasan.com/)

 Σκοπός τους  είναι, 90 χρόνια μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, να παρακολουθήσουμε τις συνέπειες των «τραυμάτων», που άφησε ο μεγάλος ξεριζωμός μέσα από ένα  ντοκιμαντέρ που θα κινείται πάνω στο τρίπτυχο «αποχωρισμός-φιλία-νοσταλγία».

 Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 15 Σεπτεμβρίου, με συνεντεύξεις προσφύγων από την Ελλάδα που εγκαταστάθηκαν στην Ορντού (Κοτύωρα του Πόντου) και θα συνεχιστούν  στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης και της Κατερίνης, με συνεντεύξεις Ορντουλήδων Ποντίων. 

Η ιδέα αυτή θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010 , 9:30 μ.μ. , στο νέο Χώρο Πολιτισμού «@Ρουφ»  Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρονίκου 18, Αθήνα, τηλ. :  2103837191  

Ομιλητές : Ömer Asan , Στέλιος Ελληνιάδης, Βλάσης Αγτζίδης.

 Συντονίζει ο Στέλιος Θεοδωρίδης.

 Θα ακολουθήσει ποντιακό παρακάθ(ι) με  λύρα, τραγούδι,

 ποτό και ότι άλλο ήθελε προκύψει …

 

–«40 Mήλα Κόκκινα»-  (http://sarantamilakokkina.wordpress.com/)
-«Γεννηθείς εις Καύκασον Ρωσίας» – (http://kafkasios-pontokomitis.blogspot.com/)
-«Έφηβος» –  (https://efhbos.wordpress.com/)

–«Η Σπηλιά του Νοσφεράτου» – (http://nosferatos.blogspot.com/)

-«Ιστολόγιο του Εξαποδώ» –  (http://eksapodo.wordpress.com/)
-«Κανάλι» –  (http://kanali.wordpress.com/)
–«Με το τουφέκι και τη λύρα» –(http://metotoufekikaitilyra.wordpress.com/)
-«Ου παντός πλειν ες Πόντον» –  (http://vripolidis.blogspot.com/)
-”ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ” Κομοτηνής– (http://.paremvasikomotini.blogspot.com/)
-«Πεντανόστιμη» – ( http://pentanostimi.blogspot.com/)
-”Πλάνητας” – (http://planitas.blogspot.com/)
-«Πόντος και Αριστερά» –  (http://pontosandaristera.wordpress.com/)
-«ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ Χαλκιδικής» – (http://respentza.blogspot.com/)
-«Σχεδόν κάλμα» – (http://sxedonkalma.wordpress.com/)
-«Pontos World» – (http://pontosworld.com/)
–«Τhalassa-Karadeniz» – (http://thalassa-karadeniz.mylivepage.com/)
-«Und ich dachte immer» –  (http://kars1918.wordpress.com/)

Από την σημερινή πανμαθητική διαδήλωση (6/12/2010)

Συνολικά περίπου 200 μαθητές από το σχολείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και από τα γειτονικά σχολεία κατεβήκαμε συντεταγμένα στο σημερινό μαθητικό συλλαλητήριο.
Να σημειώσω ότι το δεκαπενταμελές του σχολείου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ΔΕΝ στήριξε την εκδήλωση. Έτσι οι μαθητές, ενάντια στην απόφαση του, αυτοοργανώθηκαν  και συμμετείχαν στο μαθητικό συλλαλητήριο.

Αντί για στήριξη της διαδήλωσης το δεκαπενταμελές οργάνωσε στο αμφιθέατρο του σχολείου συζήτηση με καλεσμένο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο δικηγόρο της οικογένειας του Αλέξανδρου στη δίκη της Άμφισσας. Ο δικηγόρος μίλησε σαν άνθρωπος ανεξάρτητα από την ιδιότητα του και η συζήτηση πήρε τη μορφή συνέντευξης. Εμένα δεν με συγκίνησε καθόλου η ταπεινότητα που προσπάθησε να προβάλει ο τέως πρόεδρος του Παναθηναϊκού και πρώην του Συνασπισμού. Τελικά, η πρόεδρος του δεκαπενταμελούς εμφανίστηκε στην πορεία… Έμεινα έως ότου να αρχίσει η πορεία των κομματικών παρατάξεων. Η μόνη παρέμβαση της αστυνομίας ήταν στη πλατεία Συντάγματος με συμπλοκή έξω από τη Μεγάλη Βρετάνια με μία διμοιρία ΜΑΤ. Εκεί η πορεία κόπηκε στα δύο και εγώ βρέθηκα ανάμεσα στις δύο με μερικούς ακόμα μαθητές. Η συμπλοκή κράτησε λίγα λεπτά και μετά πάλι ενώθηκαν τα δύο τμήματα της αρχικής πορείας. 

Συνθήματα που ακούστηκαν :
– Ελλάς Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων δολοφόνων και βασανιστών.
– Το όπλο του μπάτσου είναι μαγικό, βαράει στον αέρα και βρίσκει στο ψαχνό.
– Μπατσοκρατία έχουμε και ΜΜΕοκρατία, γ.…..στε τα κανάλια και την αστυνομία. 

    Λεωφόρος Αλεξάνδρας

Μεγάλη Βρετάνια

Προπύλαια

 

Προπύλαια

 

 

~~~~~~~~~~

 

Από πέρυσι

2010 – Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος (o Gregory μας)

Δημοσιεύτηκε στο 42^ο φύλλο στον “παράδρομο” της εφημερίδας “δρόμος” το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010, στην σελίδα 31 και στην στήλη “στο προαύλιο”.

 

 

Πλησιάζει η μέρα που κλείνουν δύο χρόνια από την δολοφονία του συμμαθητή μου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από την ελληνική αστυνομία, την ώρα που διασκέδαζε στα Εξάρχεια.

Σας παρακαλώ όλους σας,

αν γράψετε κάτι για αυτόν, οτιδήποτε,

ή μιλήσετε με την παρέα σας για αυτόν,

να γνωρίζετε οτι το όνομά του ήταν

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γρηγορόπουλος και όχι Αλέξης Γρηγορόπουλος.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον φωνάζανε οι φίλοι του, η μητέρα του, οι συγγενείς του. Οι συμμαθητές του αν δεν τον φωνάζαμε Gregory, παραφράζοντας το επώνυμό του, πάντα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ τον φωνάζαμε. Κανένας, μα κανένας και ποτέ , δεν τον αποκαλούσε  Αλέξη. 

Μόνο μετά τον θάνατό του κάποιοι δημοσιογράφοι που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και μας παραπληροφορούν καθημερινά και κάποιοι πολιτικοί που ποτέ δεν είναι καλά ενημερωμένοι και συνήθως παίρνουν αποφάσεις μέσα στην άγνοιά τους, κατάφεραν τελικά να του αλλάξουν το όνομα. Μην τους αφήσετε να σας κάνουν, για μια ακόμη φορά, ο,τι αυτοί θέλουν.

 ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ, ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ :

– Αν μιλήσετε με τους φίλους σας για αυτόν, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ να τον προσφωνήσετε.

– Αν κάποιος από την παρέα σας τον ονομάζει με άλλο όνομα, διορθώστε τον, πες τε του οτι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.

– Αν κάποιος δημοσιογράφος τον προσφωνεί αλλιώς, στείλτε του e-mail και πες τε του ότι κάνει λάθος και ότι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.

– Αν ακούσετε κάποιο πολιτικό σε κάποιο μέσο να τον προσφωνεί αλλιώς, τηλεφωνήστε στο μέσο και πείτε ότι ο φιλοξενούμενός τους κάνει λάθος και ότι το σωστό είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.

 Αυτό που του έχει μείνει πλέον είναι η μνήμη των κοντινών του στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ που είναι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ, ας μην αφήσουμε να του το πάρουν και αυτό!!!

.

.

Και να, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του συμμαθητή μας Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, σαν τα πράγματα να γίνονται συνέχεια  χειρότερα. Όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό, γιγαντώνονται : κρίση, επισφάλεια, κοινωνικός αποκλεισμός, αστυνομοκρατία, στοχοποίηση της νεολαίας.

Δύο χρόνια μετά έχουμε δικαιωθεί: η εξέγερση ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη και προάγγελος μελλοντικών εξελίξεων. Δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του ενάντια στην καταπίεση και την χειραγώγηση, ενάντια στην φτώχια την μιζέρια την κοινωνία των πολλών ταχυτήτων, την κοινωνία των πολύ πλουσίων που ζουν σε βάρος των πολλών πολύ φτωχών.

Ο Δεκέμβρης 2008 ήταν μια συλλογική κατάθεση ονείρων και ιδανικών μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Δεκέμβρης δεν έδωσε απαντήσεις. Ο Δεκέμβρης τοποθέτησε πάνω από την ελληνική κοινωνία ένα τεράστιο ερώτημα που πρέπει γρήγορα να καταλάβουμε και να απαντήσουμε.

Δύο χρόνια έχουν περάσει και εμείς δεν έχουμε ξεχάσει το ανεξίτηλο χτύπημα.  Η σφαίρα, μάς στέρησε τον Αλέξανδρο αλλά ταυτόχρονα και τα παιδικά μας όνειρα. Μας σύστησε με τον κόσμο που θα ζήσουμε. Αλλά εμείς φωνάζουμε ότι δεν μας αρέσει αυτός ο κόσμος. Θέλουμε έναν άλλο κόσμο χωρίς βία χωρίς αστυνομία, χωρίς πολέμους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς. Θέλουμε έναν κόσμο με ευτυχισμένους ανθρώπους και θα παλέψουμε γι’ αυτό.

Και όπως είπαμε : Αλέξανδρο το φώναζαν όλοι όσοι τον αγαπούσαν!
 

.

Έφηβος 

 

.

‘Ο,τι έχω γράψει για τον Gregory θα το βρείτε –> εδώ

.