Η βιαστική βία και ο Σολωμός

 

«Η ιντελιγκέντσια μπορεί να είναι αριστερή, αλλά ευτυχώς η αστυνομία είναι δεξιά» λέγεται ότι είχε δηλώσει πριν από τριάντα περίπου χρόνια ένας γνωστός και μη εξαιρετέος πολιτικός της παραδοσιακής δεξιάς. Στις μέρες μας, δεν ξέρω αν και σε ποιο βαθμό η κατά τον εν λόγω πολιτικό «ιντελιγκέντσια» παραμένει αριστερή, δυστυχώς, όμως, για όλους μας έχει διαμορφωθεί μία ακροδεξιά αστυνομία της σκέψης, της οποίας εκπρόσωποι διαπρέπουν «στη Βουλή και τον λαό» (μέσω των ΜΜΕ). Χρησιμοποιούν αληθοφανή δεδομένα για να συνθέσουν τις μυθευτικές διανοητικές κατασκευές τους και απομυζούν την αλήθεια, για να χαλκεύσουν την παραπλανητική αληθοφάνεια: Ο Τέννυσον είχε προειδοποιήσει: «Ένα ψέμα που αποτελεί μισή αλήθεια είναι πάντα το πιο δολερό ψέμα». Και ο Ελύτης είχε προειδοποιήσει: «Την αλήθεια τη φτιάχνει κανείς, όπως ακριβώς φτιάχνει και το ψέμα».

 

(Μέρος απο κείμενο που εστάλη με e–mail στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» και υπογράφεται από τον τακτικό ακροατή με το ψευδώνυμο Νοβάλις. Ολόκληρο στο http://syriza-vyrona.pblogs.gr/2009/04/ymnos-eis-thn-eleftheria-bia-ki-ohi-bia-toy-alekoy-alabanoy.html)
  

Για να έχουμε μια σωστή βάση για αυτά που θα δούμε στη συνέχεια στο «νέο ορθογραφικό ερμηνευτικό λεξικόν» του Δ. Δημητράκου διαβάζουμε (τα έγχρωμα δικά μου):

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

βία η ΑΝ, ιων. βίη Α, δύναμις, αλκή σωματική ή πνευματική Α. 2 επί φυσ. δυνάμεων: ορμή. 3 χρήσις δυνάμεως προς καταναγκασμόν. Ν ανωτέρα βία, αντίξοοι περιστάσεις ισχυρότεραι της ανθρ. θελήσεως  4 Α αυθαιρεσία 5 σπουδή, βία. 6 ως επιρρ. βία, Α βιαίως, Δ το πολύ πολύ. ομ. εμπροθ. Α πρός (εκ, υπό, από) βίας, προς βίαν κ. Ν δια της βίας, βιαίως. Ν μετά βίας, δυσκόλως. Ν εν βία, βιαστικά, εσπευσμένως.

 

βιά η Δ, σπουδή, ταχεία ενέργεια, ορμή. 2 σφοδρά έφεσις, επιθυμία. 3 ανάγκη επείγουσα.

 

 

Α   = αρχαία
ΑΝ = από της αρχαιότητος μέχρι σήμερον
Ν   = νεοελληνική
Δ   = δημοτική

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Στη συνέχεια το πρωτότυπο

 

 

Η επόμενη εικόνα είναι από τον εθνικό ύμνο από το portal της προεδρίας της Δημοκρατίας.
http://www.presidency.gr/ethn_Ymnos.htm

 

 

 

Δείτε στα :

 

Πρακτικά της βουλής – 8 Απριλίου 2009

 

 

Δείτε επίσης τον διάλογο που έγινε στα blogs:

 

Σύριζα Βύρωνα
http://syriza-vyrona.pblogs.gr/2009/04/ymnos-eis-thn-eleftheria-bia-ki-ohi-bia-toy-alekoy-alabanoy.html

Ο «λες μαλακίες»

 

http://les-malakies.blogspot.com/2009/04/blog-post_09.html

http://les-malakies.blogspot.com/2009/04/troktiko_08.html

 

Οι άνεργοι δημοσιογράφοι
http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2009/04/blog-post_3314.html

Η καθημερινή με άρθρο του Παντελή Μπουκάλα

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_92_10/04/2009_310613

 

Οι πόντιοι και αριστεροί

http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/04/10/1-0/

Ο πελοποννήσιος μανιταροβούνιος
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/04/10/e8nikos-ymnos-diktya-syriza-laos-1/

 

Ο απέθαντος

http://nosferatos.blogspot.com/2009/04/blog-post_10.html

(επί του τυπογραφίου)
http://nosferatos.blogspot.com/2009/04/blog-post_294.html

 

 

Ο γνωστός Αλεκοφάγος έγραψε
http://sofistis.wordpress.com/2009/04/10/100409/

 

 

και κάτι παλιό για να έχει γίνει σκόπιμα. Είχε γραφτεί εξ αφορμής της δολοφονικής εκτελέσεως του 15χρονου Καλτεζά.
http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=142&cat_id=16

 
Σήμερα το πρωί ο Σ. Καργάκος στο Mega είπε ότι με το βία εννοεί «σπουδή». Στην συνέχεια είπε ότι την βία την είχε περιγράψει ο ποιητής στους δύο πρώτους στίχους.

Η δική μου άποψη και για να μην σας αφήσω δίχως γραμμή (!!!) είναι ότι ο ποιητής έγραψε βία και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Με την λέξη βία περιγράφει και τις δύο καταστάσεις (την επιβολή βιαίας δύναμης αλλά και την σπουδή την βιασύνη) με έμφαση όμως στη βία (δύναμη)  όπως το προετοιμάζει  στους πρώτους δύο στίχους (ξίφος, κόψη, τρομερή).

 

Αλλά το ποίημα αυτό (εμπνευσμένο από την μάχη της Τριπολιτσάς) έχει πολλούς στίχους που περιγράφουν έντονη βία (επιθετικότητα, ορμή).

 

 

 

 

Διαβάζοντας τους επόμενους στίχους απο τον ύμνο εις την ελευθερία, η συζήτηση για το αν ο ποιητής γράφει για βία ή για βιασύνη είναι περιττή.

 

 

 

 
 

31.  Δυστυχιά του, ω δυστυχιά του,
        Οποιανού θέλει βρεθή
        Στο μαχαίρι σου αποκάτου
        Και σ’ εκείνο αντισταθή.

32.  Το θηρίο π’ ανανογιέται,
        Πως του λείπουν τα μικρά,
        Περιορίζεται, πετιέται,
        Αίμα ανθρώπινο διψά.

33.  Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
        Τα λαγκάδια, τα βουνά,
        Κι όπου φθάση, όπου περάση,
        Φρίκη, θάνατος, ερμιά.

34.  Ερμιά, θάνατος και φρίκη
        Όπου επέρασες κι εσύ
        Ξίφος έξω από τη θήκη
        Πλέον ανδρείαν σου προξενεί.

35.   Ιδού εμπρός σου ο τοίχος στέκει
        Της αθλίας Τριπολιτσάς
        Τώρα τρόμου αστροπελέκι
        Να της ρίψης πιθυμάς.

36.  Μεγαλόψυχο το μάτι
        Δείχνει, πάντα οπώς νικεί,
        Και ας είν’ άρματα γεμάτη
        Και πολέμιαν χλαλοή.

37.  Σου προβαίνουνε και τρίζουν
        Για να ιδής πως είν’ πολλά
        Δεν ακούς που φοβερίζουν
        Aνδρες μύριοι και παιδιά;

38.  Λίγα μάτια, λίγα στόματα
        Θα σας μείνουνε ανοιχτά
        Για να κλαύσετε τα σώματα
        Που θε νάβρη η συμφορά.

39.   Κατεβαίνουνε, και ανάφτει
        Του πολέμου αναλαμπή.
        Το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,
        Λάμπει, κόφτει το σπαθί.

40.   Γιατί η μάχη εστάθη ολίγη;
        Λίγα τα αίματα γιατί;
        Τον εχθρό θωρώ να φύγη
        Και στο κάστρο ν’ ανεβή.

41.   Μέτρα… είν’ άπειροι οι φευγάτοι,
        Οπού φεύγοντας δειλιούν
        Τα λαβώματα στην πλάτη
        Δέχοντ’, ώστε ν’ ανεβούν.

42.   Εκεί μέσα ακαρτερείτε
        Την αφεύγατη φθορά
        Να, σας φθάνει, αποκριθήτε
        Στις νυκτός τη σκοτεινιά.

43.   Αποκρίνονται, και η μάχη
        Έτσι αρχίζει, οπού μακριά
        Από ράχη εκεί σε ράχη
        Αντιβούιζε φοβερά.

44.   Ακούω κούφια τα τουφέκια,
        Ακούω σμίξιμο σπαθιών,
        Ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
        Ακούω τρίξιμο δοντιών.

45.   Α! Τι νύκτα  ήταν εκείνη
        Που την τρέμει ο λογισμός;
        Aλλος ύπνος δεν εγίνη
        Πάρεξ θάνατου πικρός.

46.  Της σκηνής η ώρα, ο τόπος,
        Οι κραυγές, η ταραχή,
        Ο σκληρόψυχος ο τρόπος
        Του πολέμου, και οι καπνοί.

47.   Και οι βροντές, και το σκοτάδι,
        Οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
        Επαράσταιναν τον άδη
        Που ακαρτέρειε τα σκυλιά.

48.  Τ’ ακαρτέρειε. - Εφαίνοντ’ ίσκιοι
        Αναρίθμητοι γυμνοί,
        Κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,
        Βρέφη ακόμη εις το βυζί.

49.  Όλη μαύρη μυρμηγκιάζει,
        Μαύρη η εντάφια συντροφιά,
        Σαν το ρούχο οπού σκεπάζει
        Τα κρεβάτια τα στερνά.

50.  Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
        Επετιούντο από τη γη,
        Όσοι είν’ άδικα σφαγμένοι
        Από τούρκικην οργή.

 

Καναλιώτης