Η ΧΡΥΣΗ ΠΑΡΕΑ
Η ΧΡΥΣΗ
ΠΑΡΕΑ
Πέρα από μικροψυχίες, οπαδικές
μνησικακίες, φανατική τύφλωση και
τα παρόμοια, οφείλουμε να ομολο-
γήσουμε ότι στο φετινό ποδοσφαιρι-
κό πρωτάθλημα το νεοφανές είναι η
έξοχη παρέα των Νοτιοαμερικανών
του ΟΣΦΠ. Ντιόγκο – Μπελούτσι –
Λέτο – Ντουντού – Γκαλέτι δεν απο-
τελούν απλώς επιθετικό τιμ, ομάδα
κρούσεως που παίρνει νίκες, αλλά
μια ορχήστρα ορχηστρικών κινήσε-
ων που δεν απαντά σε κανέναν άλ-
λο σύλλογο.
Ο Βαλβέρδε ουσιαστικά παίζει με
δύο ομάδες. Μια ελληνική στην ά-
μυνα (Νικοπολίδης, Τοροσίδης,
Άντζας, Παπαδόπουλος, Πατσατζό-
γλου) και μια νοτιοαμερικάνικη
στην επίθεση. Πίσω δεν διακρίνου-
με κομψότητα· αέρος-αέρος ο
Άντζας, εδάφους-εδάφους ο Αβρα-
άμ, καταφέρνουν να στέκονται στο
ύψος και στο βάθος των περιστάσε-
ων. Από εκεί και μπροστά, αρχίζει
το βιρτουόζικο τσίρκο. Τι χαρακτη-
ρίζει την επιθετική πεντάδα του
Βαλβέρδε; Ποτέ δεν σηκώνουν την
μπάλα. Άπαξ και διαβούν τη σέντρα,
άρχεται μια επίθεση με δύο, τρεις,
πέντε και ενίοτε επτά μπαλιές. Τι ε-
πιθυμεί ο κάθε προπονητής; Να
φτάνουν οι κυνηγοί του στη μεγάλη
περιοχή με την μπάλα κάτω. Τι απε-
χθάνεται; Τις σέντρες απελπισίας,
που συνήθως κάνουν αμυντικούς
σαν τον Κυργιάκο ή τον Μαϊστόρο-
βιτς «ήρωες».
Είναι λοιπόν θέαμα αξιοθέατο ο
τρόπος που αυτά τα παιδιά υπερφα-
λαγγίζουν τον προσωπικό τους αντί-
παλο, η όσφρηση με την οποία ανα-
καλύπτουν τα κενά της άμυνας και
μετακομίζουν αστραπιαία στο σαλό-
νι της. Τόση γοητεία στην ενδοσυ-
νεννόηση, τέτοιο «μουσικό χαλί»
που συνοδεύεται και από αποτελε-
σματικότητα, είχαμε χρόνια να δού-
με. Τι θα έλεγε ο συμπαθής Τεν Κά-
τε με τη δική του επίθεση, η οποία
επτά φορές στις δέκα σεντράρει στα
τυφλά, αδυνατώντας να πλησιάσει
ορθόδοξα τα καρέ του αντιπάλου;
Όποιος ξέρει να αγοράσει το καλο-
καίρι χαίρεται τον χειμώνα.
Του Κωστή Παπαγιώργη
Ισόπεδος διάβαση
ΚτΕ 7.2.2009
Είναι, με διαφορά, το πιο αντικειμενικό άρθρο που έχω διαβάσει ποτέ!!!
Καναλιώτης - 17/02/2009 στο 2:12 μμ
Aλήθεια, τι ωραία τα λέει κάποιος όταν είναι αντικειμενικός!
Και δεν συμφωνώ με τον Παπαγιώργη μόνο εγώ. Συμφωνεί και ο πρόεδρός μας.
Τι «ποιος πρόεδρος»;
Ένας είναι ο πρόεδρος!
Allu Fun Marx - 18/02/2009 στο 11:54 πμ
[…] Η ΧΡΥΣΗ ΠΑΡΕΑ […]
Ένας χρόνος “Έφηβος” « Έφηβος - 7/07/2009 στο 1:41 πμ